Η Σκέψη της Ημέρας
‘Οπου και να κοιτάξεις…
πληγώνεσαι!
Σταυρούλα Ζάμπρα
ΔΙΑΒΙΩΣΗ
Χτυπάει το τηλέφωνο:
-Λάθος κάνετε, δεν είμαι εγώ!
Ψάχνω στις τσέπες μου.
Άδεια από ταυτότητα.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
-Κι όμως πενθώ
σαν να'μαι σπόρος.
ΕΙΔΕΧΘΗΣ
Σαν δυο κορμιά που ποθούσαν
να γλιτώσουν από το άγονο.
ΑΝΔΡΑΠΟΔΟΝ 1950
-Κι όμως ξέρω πως μια μέρα
θα βαδίσω στη ζωή
με ολόκληρο το πέλμα του ποδιού.
Θα κάνω τόσο θόρυβο,
που μονομιάς θα ανοίξουν
όλα τα κλουβιά του κόσμου.-
ΕΚΑΤΟΜΒΗ
Είμαι γυναίκα,
μάνα,
αδερφή.
Όπου χώμα,
πατρίδα που την θρέφω!
Ανείπωτο
Το ξημέρωμα
-στον ύπνο μου-
ήρθες στο δωμάτιο και μου είπες,
Μάνα μην ανησυχείς,
έφτασα!
Μονόδρομος η ευτυχία; Ε όχι, δεν το δέχομαι!
Ίσως ερωτευτώ πολύ, ίσως αγαπήσω πολύ, ίσως προδώσω ή προδωθώ πολύ, ίσως δεν προλάβω τίποτα από όλα αυτά, ή ίσως στη διαδρομή μου ανακαλύψω άλλα τόσα και άλλα τόσα…