Γράφει η Σταυρούλα  Ζάμπρα
Στρώσε απ’την καλή μεριά το υφαντό.
Να είναι οι μαργαρίτες
όρθιες στο προσκεφάλι.
Ψύχρανε ο καιρός,
τελείωνε επιτέλους με τον αργαλειό.
Όχι έτσι, αλλιώς.
Την μπατανία βγάλτη στο μπαλκόνι να αεριστεί.
Πλύνε στη σκάφη τα
δαντελωτά βρακιά της πεθεράς,
πλύνε και της κουνιάδας τα παιδιά.
Άναψε τα κάρβουνα,
θα έρθει για γεύμα ο παπάς.
Φέρε τις ντομάτες απέξω
τις καλές.
Και τις πατάτες τις φετινές.
Χτυπάει κουδούνι,
Δεν ακούς;
Ηρθε ο άντρας σου.
Βάλε τον τέντζερη να ζεσταθεί.
Είναι κουρασμένος
μοχθεί
να είναι γεμάτο το πιάτο με φαΐ.
Κάτω το κεφάλι.
Να λες ευχαριστώ.
Είσαι τυχερή
αν κάποιος θα βρεθεί
γυναίκα του να σε δεχτεί.
-Κι όμως ξέρω πως μια μέρα
θα βαδίσω στη ζωή
με ολόκληρο το πέλμα του ποδιού.
Θα κάνω τόσο θόρυβο,
που μονομιάς θα ανοίξουν
όλα τα κλουβιά του κόσμου.-
Και έτσι έγινε.
Σταυρούλα Ζάμπρα