Γράφει η Στυρούλα Ζάμπρα

Εκείνος άναψε τσιγάρο.
Εκείνη έβαλε το ποτήρι στα χείλη,
χύνοντας λίγο από το κρασί της
στο πάτωμα.
Η μουσική ευρύνει.
Το σκοτάδι πυκνώνει.
Ο χρόνος ρέει.
Τα ένστικτα ζωώδη.
Όλα γύρω συγχρονισμένα.
Η φύση,
στραμμένο βλέμμα στη
λαγνεία.
Σαν δυο κορμιά που ποθούσαν
να γλιτώσουν από το άγονο.
Ο έλεγχος του ανθρώπινου νου
-όμως-
παραγγέλνει ξανά.
Ημίφως ξαφνικά.
Εκείνη στην μπανιέρα της
λουσμένη σαν με κόκκινο κρασί
που χύνεται απ’της φλέβες της.
Στην υγειά εκείνου.
Εκείνος είπε:
-Ζήσαμε -κάτι-
μια μέρα σε ένα bar.
Δεν ήταν δα και -κάτι- τόσο σημαντικό.
Σταυρούλα Ζάμπρα