Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα
Καθώς σκαρφάλωνα
στην κορυφή
την νίκη μου να υψώσω,
ταξιδιάρικο Γεράκι
μειδιά και λέει:
-Αυτή πίστευες για κορυφή ηλίθια;
Ίσα που πρόλαβα να αρπάξω μια πέτρα,
είχε κι όλας χαθεί στον ουρανό.
 Έμεινα ατενίζοντας
χαμηλά προς τον ποταμό.
Εκεί που μια λεύκα
έγειρε προς την δική της κορφή.
Σύρθηκα ξαφνικά από μια θύμηση.
-… η καλή νεράιδα νίκησε και σήμερα το κακό Γεράκι με ένα χαμόγελο.
Καληνύχτα.
– Καληνύχτα μπαμπά!
Το ξημέρωμα κανείς δεν ήταν κοντά μου
για να επιβεβαιώσει αν
η σύσπαση των μυών
στην γωνία των ματιών μου,
σκότωσε ή
τάισε το Γεράκι
-τι περίεργο-
που με επισκέφτηκε ως τα τάρταρα
της ύπαρξής μου.
Έπεσα για ύπνο.
Για μια αρχή
και αύριο μέρα είναι μπαμπά…
Σταυρούλα Ζάμπρα