,

Μονόδρομος η ευτυχία; Ε όχι, δεν το δέχομαι!

Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα

 

 

Βρήκα ένα κείμενο που έγραψα πριν πολλά πολλά χρόνια με τίτλο:

“θεία δεν θα παντρευτώ, συγγνώμη…”

Σήμερα που το ξαναδιαβάζω αναθεωρώ. Μπορεί να παντρευτώ τελικά. Μπορεί και όχι όμως. Αλλά μπορεί και ναι. Μπορεί να κάνω ένα παιδί ή και πολλά παιδιά, γιατί όχι;Ίσως όμως υιοθετήσω. Μοιάζει υπέροχη ιδέα να γίνω μητέρα καρδιάς. Ίσως όμως στο τέλος να αποφασίσω πως δεν είναι καλή ιδέα για μένα. Ίσως βρω έναν σύντροφο που θα ταξιδέψουμε πολύ, τι υπέροχη ιδέα. Ίσως όμως τελικά ζήσω μόνη με περιστασιακές σχέσεις που θα επιθυμώ. Ίσως τελικά υιοθετήσω μια γάτα ή σκύλο ή στην τελική λύνω σταυρόλεξα μόνη μου κοιτώντας τις εποχές να φεύγουν. Ίσως παντρευτώ, κάνω παιδί και χωρίσω. Ίσως μεγαλώσω τα παιδιά του συντρόφου μου από προηγούμενο γάμο. Ίσως κάνω και δεύτερο παιδί και δεύτερο γάμο. Ίσως τελικά συμφωνήσουμε με τον σύντροφο μου να ζούμε σε διαφορετικά δωμάτια, ίσως και σε διαφορετικά σπίτια. Ίσως όμως θελήσουμε να μοιραστούμε ένα διπλό κρεβάτι ή και μονό για μια ολόκληρη ζωή. Ίσως συγκατοικήσω με την κολλητή μου, τον κολλητό μου και πεθάνουμε μαζί μετά από ένα ξέφρενο γλέντι πάνω στο τσούγκρισμα των ποτηριών μας.
Ίσως ερωτευτώ πολύ, ίσως αγαπήσω πολύ, ίσως προδώσω ή προδωθώ πολύ, ίσως δεν προλάβω τίποτα από όλα αυτά, ή ίσως στη διαδρομή μου ανακαλύψω άλλα τόσα και άλλα τόσα…
Θα κάνω ο,τι θέλω, όπως το θέλω και για όσο το θέλω και θα αναθεωρώ όποτε εγώ το θέλω.
Μονόδρομος η ευτυχία; Ε όχι, δεν το δέχομαι!
Σταυρούλα Ζάμπρα