Ποίηση: Μαρία Γιαβάση 

Ονομάζομαι Γιαβάση Μαρία, είμαι φοιτήτρια οικονομικών και αναρωτιέμαι το γιατί τα 3 τελευταία χρόνια. Ας πούμε ότι όλα είναι επιλογές για να δικαιολογηθούμε. Αντισυμβατική , μη κυνική, αποζητώ την απενεχοποίηση των ανθρώπων . Απολαμβάνω τους όμορφους ανθρώπους αλλά κυρίως το φαγητό.

 

Άνθρωποι είναι τουτοι;
Μας γδέρνουν το δέρμα και μας σέρνουν στο χώμα.
Μας θάβουν και μας Ξεθάβουν από τα νεκροταφεία μας.
Μας καρφώνουν με καρφιά χρυσά .
Μας παίρνουν τα δόντια μας , τα κάνουν εκθέματα σε μουσεία συγχρόνης οδύνης.
Μας κλέβουν την μιλιά μας και αυτοί γελάνε.
Και μας γδύνουν και μας ντύνουν με ρούχα βασιλικά και κορώνες στα κεφάλια μας.
Ξυπόλητους μας χλευάζουν και μας κρεμάνε στην Ακρόπολη να μας δουν οι νεόφερτοι να δουν ταχα τι σημαίνει επανάσταση.
Μας κόβουν, μας πετάνε 
Μας πλάθουν μας δαμάζουν
Μας σκοτώνουν μες στη μέρα ,
Φυλλαράκια του αγέρα.
Αλυσίδες στο λαιμό μας και στα πόδια μας είναι η Ελευθερία μας.
Τα ουρλιαχτά μας είναι νότες στην άβυσσο του πόνου μας.
Εμείς οι αντιρρησίες,
καταπίνουμε το θάρρος μας.
Εμείς οι δειλοί, χωράμε σε φυλακές,
Γλείφουμε εκεί που φτύνουμε.
Και κανένας θεός δεν θα δακρύσει.
Εμείς θα μάθουμε τον κόσμο να κλαίει.
Και να τους πείτε ότι είμαστε πολλοί,
Ότι δεν μας χωράει η ζωή.
Θα σκορπισουμε λουλουδια κόκκινα και θα περιμένουμε να τα πατήσουν 
Να μας πατήσουν.
Γιατί απόψε κλαίει η ζωή κι όλο ρωτάει γιατί.
Θανατική σιγή.
Μιλάνε τα αδικοχαμένα παιδιά και οι μάνες δίχως συντροφιά.
Να τους το πείτε.
Είμαστε πολλοί, δεν μας χωράει η ζωή.
Σήμερα το αίμα θα πληρωθεί.
Εμείς νεκροί θα ξαναγεννηθούμε.
-Αυτό να τους πείτε-.

Κάτω από την αιματηρή επιφάνεια της ελαφρότητας του εγώ μου,
τα μάτια μου ανήθικα σε κοιτάζουν
σαν ήσουν το πρώτο μου αμάρτημα.
Ενοχικά τα συναισθήματα μου ,
ψάχνουν τρόπο διαφυγής
μα όπου κι να πάνε ,τα παιδικά μου χρόνια με στοιχειώνουν.
Κάτι πάθη που γίναν λάθη
τώρα στρώνουν το κρεβάτι μου
και με λεηλατούν
αφήνοντας με γυμνή να νοσταλγώ την γεύση της ανυπαρξίας μου .

• Βιογραφικό
• Πρόσφατα άρθρα

Σταυρούλα Ζάμπρα

Ονομάζομαι Ζάμπρα Σταυρούλα, είμαι ή ηθοποιός ή συγγραφέας ή εγγεγραμμένη στον οαεδ. Μετά τους ανθρώπους, έχω λατρέψει τα παγκάκια με θέα. Το καλύτερο ραντεβού που μπορείς να μου κλείσεις είναι σε ζαχαροπλαστείο. Λατρεύω τη συντροφιά και τις ιστορίες που μου διηγούνται μεγαλύτεροί μου. Έχω αποδεχτεί πως η ευτυχία δεν είναι μονόδρομος. Στην ηλικία των πέντε κατάλαβα τι σημαίνει προσφορά, δίνοντας τα αγαπημένα μου μπισκότα σε έναν άπορο. Είμαι εθισμένη στη ζωή, που πάντα στο τέλος νικάει.

Πρόσφατα άρθρα του/της Σταυρούλα Ζάμπρα (Δες τα όλα)

• Μονόδρομος η ευτυχία; Ε όχι, δεν το δέχομαι! - 15 Ιουνίου 2023
• Παιδική Διαδραστική Παράσταση για συλλόγους, events, summer camp, δήμους, παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία. - 23 Μαΐου 2023
• Ποίηση: Μαρία Γιαβάση  - 21 Μαρτίου 2023