Λέμε ναι στην διαφορετικότητα!!!
Γράφει η Δέσποινα Χαχούλη
Με λένε Δέσποινα Χαχούλη και είμαι 22 χρονών. Ο μπαμπάς μου είναι από την Ήπειρο, συγκεκριμένα από τα Τζουμέρκα και η μαμά μου από τα Ψαρά. Γεννήθηκα στην Αθήνα, έζησα τα μισά μου χρόνια στον Πειραιά και τα άλλα μου μισά στα Ψαρά. Τώρα μένω στην Κηφισιά, είμαι τελειόφοιτη σπουδάστρια Ζωγραφικής Τέχνης στο ΙΕΚ Γαλατσίου και το Σεπτέμβρη θα
δώσω στην σχολή Καλών Τεχνών. Σε σχετικά μικρή ηλικία ξεκίνησαν διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς και πριν από λίγα χρόνια
διαγνώστηκα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και συναισθημάτων.
Πέρα από την ζωγραφική και τη σύνθεση δικών μου κατασκευών, μου αρέσει να αποτυπώνω τις σκέψεις μου και στο χαρτί, συνήθως με την
μορφή ποιημάτων. Επιπλέον με ενδιαφέρει ο χορός και τελευταία ασχολούμαι με την μαγειρική. Μέσω της δημιουργίας νιώθω ελεύθερη, εκφράζω πολλές αλήθειες και καλλιεργώ πολλά συναισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να κάνω διάφορα πράγματα, γιατί μόνο έτσι νιώθω ζωντανή. Βέβαια όλα αυτά δεν τα καταφέρνω μόνη μου, εκτός από τους δικούς μου, έχω και την σύνοδο μου, που με στηρίζει και με σπρώχνει σε όλα αυτά. Αυτή είμαι λοιπόν, η Χαχούλη Δέσποινα!
Η διαφορετικότητα σε όλες, της σημασίες της…
(Τα φώτα πάνω στον αφηγητή, ο οποίος είναι κορμός δέντρου, χωρίς φύλλα, σε ένα δάσος.)
Αφηγητής: Η διαφορετικότητα δεν είναι αρρώστια, δεν είναι κάτι κακό, κάτι δύσοσμο, αντιθέτως, είναι κάτι που μυρίζει πιο ωραία και από τριαντάφυλλο. Όλοι μας είμαστε ξεχωριστά λουλούδια, διαφέρουμε σε μέγεθος, τα φύλλα μας δεν έχουν πάντοτε το ίδιο χρώμα, τα πέταλα μας δεν είναι ίδια. Ο καθένας από μας είναι διαφορετικός, γιατί αν δεν ήμασταν, δεν θα είχε άρωμα αυτή η ιστορία.
(Ο αφηγητής τελειώνει και στέκεται σαν δέντρο. Ακούγονται βήματα και παιδικές φωνές. Τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι, κρατώντας τις τσάντες τους από το σχολείο, κάθονται σε ένα τραπέζι.)
Αντώνης: Μα είναι δυνατόν η δασκάλα μας να ζητά, να κάνουμε project για την διαφορετικότητα;
Άννα-Μαρία: Μα γιατί το θεωρείς τόσο περίεργο, ρε Αντώνη; Μεγαλώσαμε πια, πηγαίνουμε έκτη δημοτικού, τι περίμενες να μας βάλει project για τα παιχνίδια μας;
Αντώνης: Εεε, όχι και για τα παιχνίδια μας, αλλά όχι και για την διαφορετικότητα.
Άννα-Μαρία: Μα…
Ερμής: Και τι ακριβώς project, θα κάνουμε με τους κακούς;
(Η Άννα-Μαρία κοιτάει με απορία τον Πέτρο, ο οποίος είναι ο δίδυμος αδερφός της)
Πέτρος: Μα γιατί οι κακοί πρέπει να είναι διαφορετικοί από μας και βασικά ποιος ορίζει το καλό και το κακό;
Αντώνης: Κακός είναι κάποιος που κάνει άσχημα πράγματα, οπότε είναι διαφορετικός. Εμείς δεν διαφέρουμε επειδή δεν κάνουμε κάτι κακό.
Άννα-Μαρία: Θέλεις να μου πεις δηλαδή ότι εμείς δεν διαφέρουμε μεταξύ μας; Ακόμα και με τον Πέτρο διαφέρω, παρόλο που ήμαστε δίδυμα.
Πέτρος: Ακριβώς!
Ερμής: Μα κανένας από μας δεν είναι κακός.
Άννα-Μαρία: Μα μπορεί να γίνουμε και εμείς κακοί στο μέλλον. Ωστόσο νομίζω ότι δεν ξέρετε τι σημαίνει η λέξη διαφορετικός. Πέτρο δώσε μου σε παρακαλώ το λεξικό.
Πέτρος: Αμέσως. (το βγάζει από την τσάντα του και μαζεύονται όλοι γύρω από την Άννα-Μαρία)
Άννα-Μαρία: Διαφορετικός είναι εκείνος που δεν είναι ίδιος με τους άλλους… (σταμάτησε να διαβάζει και τα παιδιά άρχισαν να σκέφτονται)
Αντώνης: Τώρα που το ανέφερες, ξέρω ένα άτομο που διαφέρει από μένα, αλλά δεν είναι καθόλου κακό, αντιθέτως είναι το πιο αγνό στον κόσμο. Είναι η γειτόνισσα μου, με την οποία αν και είμαστε συνομήλικοι, διαφέρουμε στις δεξιότητες μας. Μπορεί να μην βλέπει από την ημέρα που γεννήθηκε αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να δίνει ρεσιτάλ χορού και να με πηγαίνει στα αγαπημένα της μέρη ενώ εγώ ξέρω να παίζω καλό ποδόσφαιρο. Τα
διαφορετικά ταλέντα μας δεν μας εμποδίζουν να είμαστε φίλοι. Και στην τελική καλύτερα που είμαστε διαφορετικοί, γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε την ευκαιρία να μαθαίνουμε κάθε μέρα καινούργια πράγματα και να ανταλλάζουμε απόψεις και συναισθήματα.
(Τα παιδιά χαμογελάνε)
Ερμής: Και εγώ έχω έναν φίλο, που στην διάρκεια της ζωής του έμεινε ανάπηρος και πλέον δεν περπατάει, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να γράφει και να εκδίδει μυθιστορήματα.
Πέτρος: Εμείς έχουμε έναν φίλο, τον Μεχμέτ, ο οποίος δεν μένει σε σπίτι αλλά σε ένα υπνόσακο στο δρόμο. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής του δεν τον κάνει κακό και φυσικά αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Αντώνης: Και στο project τι θα κάνουμε δηλαδή;
Ερμής: Έχω μια ιδέα! Να γράψουμε την σημασία της λέξης και τις ιστορίες των φίλων μας.
Άννα-Μαρία: Και στο τέλος τι θα γράψουμε;
(Όλα τα αγόρια μαζί):
Λέμε ναι στην διαφορετικότητα!!
(Τα παιδιά φεύγουν χαρούμενα. Ο αφηγητής πλέον είναι ένα δέντρο με πολλά καταπράσινά φύλλα.)
Αφηγητής: Τα παιδιά είπαν ναι στην διαφορετικότητα. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει η διαφορετικότητα είναι κάτι κακό, κακό είναι να μην γνωρίζεις ότι εσύ ο ίδιος είσαι διαφορετικός, όλοι αξίζουμε στην ζωή.
Τέλος!
Τα κείμενα και τα σκίτσα είναι της Δέσποινας Χαχούλη
- Μονόδρομος η ευτυχία; Ε όχι, δεν το δέχομαι! - 15 Ιουνίου 2023
- Παιδική Διαδραστική Παράσταση για συλλόγους, events, summer camp, δήμους, παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία. - 23 Μαΐου 2023
- Ποίηση: Μαρία Γιαβάση - 21 Μαρτίου 2023
